Sad ostateczny
Przebudzenie
Dlaczego Ja tak żyję ?
W imię czego – wszystko to robię?
To na XX – stacji uświadomisz sobie.
Lecz świętym nie staniesz się z razu,
To Twoje doświadczenia,
Pozwolą Ci wrócić do życia.
Wychodząc z własnego cienia.
Boskie usłyszysz fanfary
Anielską trąbą czynione.
Już wiesz, że Twe przebudzenie,
Przez Boga jest błogosławione.
To Zmartwychwstanie wezwaniem,
Byś prawdy szukał na ziemi.
Dążąc za głosem serca,
Byś żył w nowej przestrzeni.
Powstaniesz z grobu materii.
Zrzucając z siebie odzienie.
Teraz już wiesz czego pragniesz,
Wiesz czym jest Twoje marzenie.
Rozpoznasz swoje – blaski!
Boś poznał swoje – cienie !
Obudzi się w Tobie Człowiek.
Obudzi się sumienie!
GŁUPIEC
Mądry głupiec
Od zawsze on już wiedział
że „zero” jest jemu dane.
Początek,koniec, wszystko i nic,
To jest mu przypisane.
Pewnym krokiem po ziemi,
Z głową w chmurach kroczy.
Instynkt go nie zawiedzie,
Z obranej drogi nie zboczy.
Jeżeli coś się nie uda,
Piórko zdmuchnie z czoła.
Będzie wiedział, że śmierć,
O wsparcie do niego woła.
Otworzy swój tobołek,
Na drogę życia mu dany,
W nim dobro i pokusa,
Będzie więc doświadczany.
W całe życie Głupca
żywioły są wpisane.
Wiedzê czerpie z niewiedzy.
Bo tylko to mu dane.
Na przemian Woda i Ogień
Wrażliwość i dynamizm,
Intelekt i materia,
Z Ziemi i Powietrza są brane.
Aż zbrudzi białą koszulę,
życie – barwy nabierze,
Róża mu uschnie w dłoni,
Ja w GŁUPCA mądrego – wierzę.
KSIĘŻYC
Noc – Iluzjonista
Rak nieświadomy swych uczuć
Chce przebyć nieznaną drogę
Ona zaś iluzją wolności
Noc, cofa go na powrót w wodę.
Trudno w ciemności coś dostrzedz
Sztuką jest widzieć – nie widząc
Zaś Księżyc iluzji jest mistrzem
To z nim usłyszysz nie słysząc.
Lecz Księżyc, Słońcem nie będzie
Przekonasz siê na XVIII – ej stacji
Cofając się, idąc do przodu
Zupełnie bez zdania racji.
On jest złodziejem promieni
Odbiciem lustra i cieniem
Iluzją rzeczywistości
On prawdy jest więzieniem.
Byś dotarł do Miasta Wiecznego
Zaopiekuj się swoim cieniem
Masz własną wolę i rozum
I Ryby dar – milczenie.
Deszcz złoty wskaże Ci drogę
Pies zaprzyjaźni się z wilkiem
Po nocy słonce zaświeci
Lecz teraz milcz – pomyśl chwilkę.
WIEŻA
Olśnienie
Marsa ujrzysz – upadek
Nastanie wielka trwoga.
Na stacji XVI – ej Tarota
Los znowu rękę Ci poda.
Tyś sam zbudował więzienie
Dla ciała , umysły i duszy.
Jako biblijny Nimrod
By Boga swym dziełem wzruszyć.
On błyskawicą Ci wskaże,
Byś w świetle ujrzał wartości,
Iluzję oddalił do nikąd
Co piękna w swej doskonałości?
Z niby władzą w koronie,
Na skałach postawiona.
Twą Wieżę los zburzy byś cierpiał,
By się o prawdzie przekonać.
Na podobieństwo Wisielca
Spadać będziesz ze szczytu.
Świadomy już nowych znaczeń
Nieświadomy bytu.
Nie pozwól wątpić w siebie
Masz szanse z Rydwanem ruszyć.
W nowe podążaj świadomie ,
By stare struktury skruszyć.
Bóg wesprze Cię ramieniem,
Abyś sens wszystkiego zrozumiał.
I znalazł to czego szukasz,
Z „nowego” byś cieszyć siê umiał.
CESARZ
Ojciec Ziemi
Na IV – ej życia stacji
Zapoznasz się z Cesarzem,
To mąż dla cesarzowej,
A ojciec Twój zarazem.
Siedzi na szarym tronie,
Ma srebrno szarą brodę.
Powagą i spokojem
Krasi swoją urodę,
Sprawiedliwy i mądry,
Prawość czerpie z wiary.
Piątka Baranów go wspiera,
Dla sprawiedliwej kary.
Błêkitem zbroja mu błyszczy,
To miłość od niego bije.
Tarczą obroni niewinnych,
W sprawiedliwości żyje.
Czerwień na szacie energią
Rozpiera ojca Cesarza,
Choć siedzi rozumem – działa
Od zawsze to mu się zdarza.
Jest pracowity i prawy,
Buduje i życie powiela,
Matka natura mu żoną,
Historia ma w nim przyjaciela.
Szanując dziadów schedę
Szanuje i tradycje,
Brońma bez ostrych naboi
Ma słowną amunicje.
Każdego wesprze ramieniem,
Opieką szczera otoczy.
Z żywiołem Ziemi związany.
Z obranej drogi nie zboczy.
WISIELEC
Do góry nogami
Na drzewie co ma korzenie,
I liście ma zielone,
Wisielec – zawisł – za nogę.
A zrobił to świadomie.
Świadomie szuka drogi,
Pozytywnego myślenia.
Powiesi trochę na krzyżu.
Nie mając nic do stracenia.
A zyskać wiele może,
Odszuka drogę do siebie,
Oświeci swoje życie
Będące dzisiaj w potrzebie.
Zrobił on to dla siebie
Nie wieszał się za szyje.
Cały w błękicie spowity
Chce wiedzieć po co żyje.
By poznać życiową prawdę
Nieraz stajemy na głowie.
XII – ta stacja Tarota
Tę prawdę właśnie nam powie.
Siebie graj w życia teatrze.
Zdobywaj doświadczenia.
Bo to jest Twoje życie,
Kto inny niech go nie ocenia?.
Lecz trzeba to zrobić na trzeźwo,
Krytycznie spojrzeć na siebie.
Przewartościować uczucia
Byś czuł się tak „jak w niebie”.
Przewrócić nieraz warto
Wszystko do góry nogami
A wtedy się dowiemy
– Jacy jesteśmy sami.
KOCHANKOWIE
W drogę
Szukając jedności z Bogiem
Utraconego Raju.
Tam gdzie miłość przychodzi
ślepa w swoim zwyczaju
Na VI – ej stacji Tarota
Zobaczysz miłość Kochanków
Nadzy, gotowi dać miłość
Wiele wieczorów i ranków
Anioł ich błogosławi
Słońce promieniem ogrzewa
Budząc nadzieje na jedność
To oni – ADAM i EWA.
Razem pójdą pod górę
Dźwigając swoje przeżycia
Miłość jest ich strażnikiem
Nie mają nic do ukrycia.
Wybraną drogą zmierzają
Tworząc własne korzenie
Ewa da ciepło rodzinie
Adam da jej schronienie.
Zdobędą wiele doświadczeń
– Zerwą je z drzewa „Poznania”
Zaś z drzewa „życia” dostaną
śmierć w ciężkiej chwili rozstania.
Przez moment zobaczycie
że kochać jest zawsze warto
że często miłość w życiu
Jest przetargową kartą
Szukajmy swojej drogi
Decyzji nie odkładając
Tarota VI – tą stację
Za wzór kochanków mając.
KOŁO FORTUNY
Na osi Koła... Losu
Co jest Twoim przeznaczeniem?
Kiedyś doświadczyć musisz.
X – tą stację Tarota,
Stałością ruchu wymusisz.
Chciałbyś być pępkiem świata.
Ruch KO£A to docenia.
Dając Ci wzloty – upadki,
Dostajesz doświadczenia.
Raz Ci fortuna sprzyja.
Grasz w życiu bohatera,
Lecz szczęścia chwila krótka
– Tyfon złowieszczo spoziera.
I stajesz się niewolnikiem,
Szukając odpowiedzi,
Wyjadasz pokarm losu
Co w Twoim „garnku” siedzi.
A kiedy dno zobaczysz,
Zaczynasz szukać od nowa,
Lecz Ty już jesteś inny!
Ty – to inna osoba!
– Anubis wspierać Cię będzie,
Byś przysiadł na koła osi,
Byś znalazł, to co chcesz – blisko.
Byś Maga siłę nosił.
Tak pogodzony ze światem
Znajdziesz złoty środek.
Trzymając się bliżej osi
Masz mniej bolesny upadek....
RÓWNOWAGA
Ochroniarz
XIV – ty przystanek w Arkanach.
Tam czujesz swojego Anioła.
On Cię opieką otoczy,
Zdmuchnie smutek z czoła.
Bo jest posłańcem Boga.
Spójrz na jego ubranie
Nieskazitelnej czystości,
Pod skrzydłami znajdziesz mieszkanie.
Spójrz jak przelewa wodę,
Złote kielichy są pełne.
Dla niego co niemożliwe,
Możliwe jest zupełnie....
Z nim równowagi doświadczysz,
Czystości i zaufania,
Opowie Ci o przyjaźni,
Tolerancji, celu wybaczania.
Uzbroi Cię w cierpliwość,
Harmonia zagra w Tobie.
Bo Anioł Stróż pomaga
Chcącej pomocy osobie.
Aż sam zrozumiesz swą przeszłość
że – nie bez celu była
że – drogę do przyszłości
Bólem, cierpieniem, znaczyła.
że teraz z większą rozwagą
Decyzję podjąć należy
Brać wszystko z życia z umiarem
I w swego Anioła trzeba wierzyć.
KAPŁAN
Wielki nauczyciel
Wiarę, miłość i mądrość
Otrzymasz od Papieża
Niech Twoja droga doświadczeń
Na V – stację zmierza.
Tam w wolnej przestrzeni na tronie
Nauczyciel siedzi.
Na wszystkie Twoje pytania
Zna on już odpowiedzi.
Tchnięty oddechem od Boga
Z berłem w lewej dłoni,
Odda Ci klucze do wiedzy,
Od której on nigdy nie stroni.
Nauczyæ się możesz wiele,
Choć długa nauki jest droga.
życie Ci na niej upłynie
A zmierzać wciąż będziesz do Boga.
Papież jest wielką księgą
Rozumu i uczucia,
Czystości czynu i myśli
Właśnie tego naucza
Gdy będziesz go słuchał szczerze
Jak mnisi, co przyszli po wiedzę
Na pewno Boga zobaczysz....
W każdym człowieku
– w to wierzę!
ŚMIERĆ
Pod Nr 13 – tym
Strachem zajrzy Ci w oczy,
Ból w Twoim sercu umieści.
Nie dając żadnych nadziei,
Nie słucha błagalnych treści.
Zmierza z przeszłości w przyszłość.
W czarny płaszcz odziana,
Z czerwonym piórkiem na głowie,
Śmierć niepokonana.
Świadomie czy też nie,
Z godnością czy pokorą,
Przyjmiesz ją nieuchronnie,
Niespodziewaną porą.
Na białym koniu przybędzie,
Depcząc majątek Twój cały
Któryś zachłannie pomnażał
Z wiarą, że jesteś wspaniały.
Śmierci dano prawo wyboru
By wskazać koniec jakiejś drogi.
Niczym jej nie przekupisz
Dla niej jesteś – ubogi.
Z nieuchronnością śmierci
Pogodzić się należy.
A życie masz godnie,
Miłość czyniąc – przeżyć
Abyś nigdy nie stracił
Człowieczeństwa swojego.
Bóg dał Ci własną wolę
Dla uczynku dobrego.
PUSTELNIK
Droga do „Siebie”
W górach, gdzieś blisko Boga
Na zamarzniętej drodze
Czystą ścieżką, samotnie,
Z żółtym kijem przy sobie.
Głupiec odnalazł „perłę”
Co na dnie worka była.
Co prawdę o jego wartości
światu oznajmiła.
Doświadczył w życiu tak wiele
że stał siê Pustelnikiem
Godzi teraz swoje myśli,
Ze swych doświadczeń wynikiem
On wie już co to miłość
Jak to z przyjaźnią bywa
Jaka natury jest rola
że szczęście nie zawsze wygrywa.
On ma zamknięte dziś oczy,
Bo światło odnalazł w sobie
I wie jak iść przez życie,
Wszystkim o tym On powie.
Tak Głupiec zostaje Mędrcem
Na stacji IX – ej życia.
Mądrość – rozsądkiem wesprze
Nową ma rolę do odbycia.
MOC
Siła
Wewnętrzną Siłê posiądziesz
Znajdując kobietę w sobie.
Jak problem lub lwa pokonać
Jej instynkt Ci podpowie.
Popracuj prawą półkulą,
Król lew, godnie, szczodrością sypnie.
Za sprawą czystych zamiarów
Problem niemocy zniknie.
Fałszywą siłę wyznacza
Pieniądz! – no i władza!
Człowieczeństwa nie zagub,
Z tą siłą nie przesadzaj.
Tylko kobiecość potrafi
Ujarzmiæ każdego zwierza.
Dlatego z babską intuicją
Swe doświadczenia odmierzaj.
Siła – na głowie ma wieniec,
W nieskończoności działanie,
Girlandę kwiatów u pasa,
Czystej bieli ubranie.
Duszê złączyła z ciałem
Z miłością sex odbywa
Kobieta – niekiedy uległa,
Dziś mocna i szczęśliwa.
Na VIII – ej życia stacji
Doświadczysz siłę kobiety
Poznasz jak miłość i mądrość
W życiu jest ważna! – niestety.
CESARZOWA
Test z Cesarzową
Spokój i miłość matki,
Piękno kobiecego ciała,
Niedościgniona w twórczości
Kobieta doskonała.
Siedzi na tronie gotowa
Nasiona zbierać, by siać.
By nieskończenie płodzić
By miłość matki dać.
Tolerancyjna dla świata,
W niej każdy swe miejsce ma
W III – salonie Arkanów
Jej żywioł w Powietrzu trwa.
Z naturą związana cała.
Wenus ma w niej swój wkład.
Inteligentna i piękna
Choć stara – jak stary jest świat.
Tron ma wrośnięty w ziemię,
U stóp łany zboża ma,
Z dwunastu miesięcy koronę,
Strawę cały rok Ci da.
W twórczości niedościgniona,
Płodnością zadziwi Ciê,
W niej to co dzisiaj umarło
Jutro odrodzi się.
Pan nazwał ją Cesarzową .
Władczynią na ziemi jest.
By poznać – kobietę ,matkę,
Z nią musisz przejść życia test.
KAPŁANKA
Papieżyca – Dziewica
Miłość rozdaje ludziom,
Z miłości stworzona cała,
Kobieta skromna – Kapłanka,
Dziewica doskonała.
Księżycem podkreśla kobiecość,
Sercem patrzy – nie wzrokiem,
Promieniuje dobrocią.
Będziesz pod jej urokiem.
Potrafi słuchać, jest mądra,
Nigdy nie stroni od wiedzy,
Siedząc na tronie ,gotowa
Swe horyzonty poszerzyć.
A poprzez świątynne kolumny
łączące niebo i ziemie,
Zawarła z Bogiem przymierze,
I to najbardziej docenisz.
Dualność jej przypisana,
Lecz wybór z uczuciem czyni.
Bo instynkt który posiada,
Nikomu zła nie uczyni.
By dotrzeć do niej Ty musisz
Być w zgodzie z własnym sumieniem.
Masz kochać życie i ludzi,
Uczciwość ma być Twoim cieniem.
Wtedy zasłona spodnie,
Za tronem rozwieszona,
I poznasz Kapłankę miłości.
Do cnót jej się przekonasz.
Więc noś swój krzyż na plecach,
Jak ona na piersi dźwiga?
A żyj poprzez zdarzenia
Doświadczeń niech nie ubywa.
ŚWIAT
Odnaleziony Raj
W tańcu miłości wirujesz
Na stacji XXI – ej .
Tutaj swój Raj odnajdujesz
w doświadczeń poniewierce.
Dualność świata poznałeś,
siłê Maga i miłość.
Nic nie masz już do odkrycia.
Znasz życie i jego zawiłość .
Nie musisz ciała ozdabiać,
By dodać sobie wartości.
Wystarczy Twe nagie ciało,
I szarfa nieskończoności.
Jej fiolet Bogiem jest w Tobie
Poszukiwanym przez lata.
On odkrył w Tobie wartości,
ważne dla ciebie i świata.
Twa mądrość wolna od kajdan
Nawyku i powierzchowności.
Dusza Twa, zna już swą wartość,
Ciało, potrzebę godności.
żyjesz na osi koła
Losu Ci pisanego – nie spadniesz !
żyć będziesz pełnią istnienia.
I szczęścia największego.
DIABEŁ
Czarny Mag
Na skrzydłach nietoperza,
Udając króla nocy,
Przybędzie w każdej chwili,
Swą wiedzą Cię zaskoczy.
Zarzuci łańcuch na szyje.
Zrobi z Ciebie durnia.
Zmieni miłość w nienawiść,
Swoim przekleństwem Saturna.
On Czarny Mag on Diabeł
Zapanuje nad Tobą.
Będąc pod jego wpływem
Będziesz inną osobą.
On zwierzę uczyni z Ciebie
Gdy zechcesz jego pomocy,
Złą siłę wyzwoli w Tobie.
Zostaniesz w jego mocy.
Zwierzęcy instynkt zniweczy
Człowieczeństwo w Tobie.
Uczynisz wiele krzywdy
Krzywdząc niejedną osobę.
Więc umysł miej otwarty,
Bo na XV – ej stacji,
Diabła poznasz na pewno,
Dla jego satysfakcji.
Tylko Twa silna wola
Zrzuci diabelskie łańcuchy.
Rozumem diabła pokonasz,
Twa mądrość doda otuchy
SŁOŃCE
Droga w „Słońcu”
Oznajmia Twoje zwycięstwo
Flagę trzymając w ręku,
Jeździec na białym koniu
Ot, takie nagie maleństwo.
Mur przeniknęło szczęśliwie,
Radość z twarzy mu bije.
To Głupiec po transformacji
Jest odrodzony i żyje.
W zgodzie z naturą gotowy,
Działać jest po nowemu.
On noc zostawił za sobą
Dniem żyje w szczęścia cieniu.
Już wie jak dzień zatrzymać
że – Słońce – pomoże Tobie.
Byś znalazł światło wewnêtrzne
Które wskazuje drogę.
W słońca promieniach ujrzysz
prawdę na Swojej twarzy
A miłość, szczęście, spełnienie
Na XIX – ej stacji się zdarzy.
Musisz zobaczyć, by poczuć
Niech słońce oświetla Ci drogę
Bo razem ze wschodem słońca
Wzejdzie nadzieja w Tobie.
RYDWAN
Pierwsze zwycięstwo
Zwycięzca opuszcza miasto
Na VII – ym przystanku życia.
Tam poznał własną wolę
Nie ma nic do ukrycia.
Karetą na żółtych kołach,
Zmierza wybraną drogą.
Wodze myślami popuszcza,
Dwa konie mu w tym pomogą.
Odnalazł złoty środek
By życie poświęcić dla świata.
To – miłość ,wiara i siła
Wypracowane przez lata.
Z zielonym wieńcem na czole,
Z gwiazdą nieskończoności.
On nie dla siebie chce walczyć
On walczyć chce dla ludzkości.
Pędzi Rydwanem do przodu,
Odpowiedzialny za czyny.
W działaniu nie ustępliwy
On poznał doświadczeń przyczyny.
Wie – co to miłość do Boga,
Szacunek do natury,
Jak kochać ojca i brata,
Jak tworzyć, zdobywa góry,
Jak kochać i rodzi dzieci,
Co piękne w życiu bywa,
Co znaczy tolerancja,
Jaka jest chwila szczęśliwa,
że miłość mieszka w człowieku,
że sam ją odnaleźć musi,
Bez wielkiej woli i wiary,
Rydwanem w świat nie wyruszysz !!!....
GWIAZDA
Nadzieja
Ibis na Drzewie Poznania,
O pięknie w Twoim życiu zaśpiewa.
Zabrzmi nadzieja muzyką,
O którą wzdychałeś do nieba.
I swoją Gwiazdę zobaczysz,
Osnutą kolorem miłości,
Będzie naga i piękna,
W swojej doskonałości.
W dłoniach trzymając kielichy,
Nigdy nie opróżnione,
Miłością użyźni, zapłodni,
życie bólem doświadczone.
Z Gwiazdą odnajdziesz wolność,
Sens życia , jak być szczęśliwym,
Jak przetrwać złe chwile w życiu,
Nadzieją chwile ożywisz.
Miej zaufanie do siebie,,
Miej wiarę w opiekę Boga,
To Gwiazda od chwili poczęcia,
Wskazuje gdzie jest Twoja droga.
Od ciebie zależy byś znalazł,
Swoje życie zlustruj dokładnie,
A dawny ból i cierpienie,
Wielka radość ogarnie.
Pod swoją Gwiazdą zobaczysz,
Na XVII – stacji Tarota
że możesz w szczęściu, radości
Dotrwać do końca żywota.
SPRAWIEDLIWOŚĆ
Ludzka prawda
Człowiek , człowieka rozgrzesza,
Według norm które sam stworzył.
By stać się sprawiedliwym
Czerwony płaszcz Maga założył.
Na skronie, trójzębną koronę,
W której wola, rozum i miłość.
W dłoń chwycił błêkitną szablę
By nią wyjaśnić zawiłość
Sprawiedliwego wyroku.
By z człowieczeństwem go czynić,
By za zasłoną tam w niebie,
Za fałsz siebie nie winić.
Na złotej wadze waży
Tu zbrodnia – a – tam kara!
Szale są w równowadze.
Wiadomość dlań wspaniała.
Bo tak czynione wyroki
Sprawiedliwe są dla ludzi,
To Sprawiedliwość w Tarcie
Takim wyrokiem się trudzi.
Wyrok jest sprawiedliwy ,
Bezstronny , Inteligencją czyniony,
W mądrości swej doskonały
Dowodem potwierdzony.
Za czyny – otrzymasz zapłatę,
Odpowiedz – zaś na pytania,
Rozsądną decyzje – podejmiesz
Oddasz dług – który masz do oddania.
AUTORKA TEKSTÓW WIERSZY
Ewa Winiarska
